Recensies

Hilde Ramboer, Pluizer Linc, januari 2024, TOPPER, VIER STERREN

Katrien kan als geen ander een avontuur spannend brengen en het verhaal kadreren in historisch perspectief. Ze schrijft zo levensecht dat je als lezer mee stapt in de Gentse steegjes; je proeft, ruikt en voelt de armoede in deze volkse wijk. Hier en daar borrelt een gezapig taaltje op en ben je mee in het avontuur opgenomen. Het is bijzonder hoe de schrijfster in haar boeken telkens een stukje geschiedenis meegeeft.

Remi redt een hondje uit de riool, hij meldt zich aan als nachtwaker zodat hij voor zijn hond Markies kan zorgen. Doch Markies wordt meegenomen door de Duitsers, ze beulen de hond af, hij moet in de loopgraven op ratten jagen, een zware kar met eten voort trekken ... Je krijgt door de ogen van de hond een aparte indruk hoe zwaar het leven aan het front is. Het biedt een originele invalshoek over de strijd aan het front en hoe deze slimme herdershond de gevaren trotseert. Hoe de hond fysiek tot het uiterste gaat, hopend zijn baasje terug te zien. Ondertussen volgen we ook Remi die op zoek gaat naar Markies.

De schrijfster brengt twee scenario's waarin de lezer een levensecht beeld krijgt hoe het in de loopgraven bij de Yzer eraan toegaat.


Interview in 'Gent Leest' door Ria Martens, december 2023

https://www.gentleest.be/in-de-kijker/interview-met-katrien-van-hecke


Johan TIPT lezers, 8 december 2023

Mijn aandacht gaat op 8 december volledig naar een jeugdboek voor lezers vanaf 11 jaar, al intrigeert het mij steeds hoe bepaalde auteurs door hun themakeuze en schrijfstijl ook de volwassenen met zo'n boek kunnen bekoren. En met 'Markies' bewees de naar Gent uitgeweken schrijfster Katrien Van Hecke alweer haar kunde en enthousiasme om historische feiten te verweven in een prachtig verhaal waarin de liefde van een kind voor een Belgische herdershond centraal staat.

Samen met de jonge hoofdrolspeler Rémi wordt de lezer losgelaten  in de nog steeds bestaande Goudensterstraat in Gent alwaar hij samen met zijn moeder een armoedig bestaan leidt in een kleine arbeiderswoning van een beluik. Nadat hij een aangespoelde jonge hond ontmoet en dit onmiddellijk een vriendschap tussen beiden doet ontstaan, wordt hij echter verplicht de hond over te dragen aan de hondenbrigade alwaar deze wordt ingezet als gezel van de nachtwakers en vanaf dan als 'Markies' door het leven gaat.

Het is dan 1913 en de stad wordt ingepalmd door de Wereldten-toonstelling die naast een pak vertier en amusement ook wordt geconfronteerd met diverse vormen van criminaliteit.

Wanneer dan nog eens de Eerste Wereldoorlog uitbreekt en de Duitse bezetter alle honden opeist om deel te nemen aan de loopgravenoorlog in de omgeving van Ieper, gaat Rémi op zoek naar zijn beste vriend en gebruikt hierbij een politietrompetje om hem te vinden. Maar dat gaat niet zonder slag of stoot en ook Markies ondervindt wat de oorlog doet met een mens. Met als pijnlijk hoogtepunt de eerste gifgasaanval in Steenstrate die, door de aan de realiteit grenzende gebruikte bewoordingen, de lezer niet onberoerd zal laten. Of Rémi en Markies mekaar na deze gruwel nog zullen terugzien is voor mij een weetje maar voor jou nog een vraagteken! Maar de zowat 150 pagina's zorgen voor een onvermijdelijke combinatie van spanning, ontroering èn een waarheidsgetrouwe weergave van enkele historisch correcte feiten.

Zo beschrijft de auteur niet alleen enkele wezenlijke situaties tijdens de Wereldtentoonstelling en de Eerste Wereldoorlog in de loopgraven en het niemandsland, maar kadert ze het verhaal in sfeer van de toen al bestaande eerste officiële hondenbrigade van Europa die in 1899 werd opgericht door bezieler Ernest Van Wesemael en waarvan zijn boek 'Le chien policier à Gand' wereldwijd nog aan de basis ligt van de politiehondentraining.

Een historische jeugdroman die zonder twijfel ook volwassenen zal aanspreken èn een ode aan de vriendschap tussen mens en hond, als huisdier of professionele gezel. De speelse en aanvullende illustraties in het boek zijn van de hand van Michaël Olbrechts en zorgen hierbij voor de correcte beelden die de fantasie bij de lezer kunnen oproepen. Puik werk van auteur en illustrator!


wij_lezen_wel, Wendy, recensent Stedelijk Onderwijs Gent, 11 november 2023

De Gentse auteur vertelt een verhaal over een vriendschap tussen een jongen, Rémi, en een herdershond, Markies. Het verhaal werd vooral geschreven vanuit het standpunt van Rémi, maar af en toe zit er ook een hoofdstuk tussen die, aangegeven door het gebruik van een lichtjes ander lettertype, de ervaringen van Markies beschrijft.
Het speelt zicht af in het begin van de vorige eeuw, vooral in Gent. Door de beschrijvende schrijfstijl en de herkenbare plaatsen in Gent is het alsof het boek in je hoofd een film wordt. Verschillende Gentse aspecten komen aan bod: de beluikhuizen en textielfabrieken, de Gentse dierentuin, de hondenbrigade, de wereldtentoonstelling van 1913,…
Je wordt helemaal meegezogen in het verhaal wanneer De Eerste Wereldoorlog uitbreekt, Rémi afstand heeft moeten doen van zijn hond en weer op zoek gaat naar Markies. Op dat moment word je even meegenomen in de gruwelijke omstandigheden van het front…
Het boek eindigt met een korte toelichting over de beluiken, de textielfabrieken, de wereldtentoonstelling, de hondenbrigade, verschillende personages uit het boek en de herdershonden. Een interessante aanvulling.
Voor kinderen vanaf 11 jaar en zeker ook een aanrader voor de eerste graad secundair.
Voor de Gentse scholen extra fijn om dieper te duiken in de Gentse geschiedenis en op zoek te gaan naar de plekken die in het verhaal aan bod komen."


Hijvannederlands, leraar en jeugdboekenrecensent, Hebban, 13 augustus 2023

Bij de Gentse Standaard Boekhandel neemt ‘Markies’ van de lokale auteur Katrien van Hecke momenteel een prominente plaats in. En daar kan ik me helemaal in vinden. De auteur neemt je mee op reis door het Gent van 1913. Samen met hoofdpersoon Rémi en de Laekense herdershond Markies wandel je langs schilderachtige plekken, zoals de Konijnenpijp (Goudensterstraat), de Botermarkt en de Kortrijksepoortstraat en zie je het verhaal als een film aan je voorbijtrekken.
Ze laat je deze historische roman beleven vanuit het perspectief van zowel Rémi als dat van Markies. Dat laatste is op zich best bijzonder en een uitstekende toevoeging, doordat een aantal belangrijke gebeurtenissen in het verhaal door Markies’ gedachten beter kunnen worden gevolgd. Dat zorgt er mede voor dat er een flinke dosis sympathie voor deze trouwe viervoeter, die welhaast menselijke eigenschappen krijgt, wordt opgebouwd. Dat verschil in perspectief wordt trouwens prima duidelijk gemaakt door de wisseling van lettertype.
Rémi groeit volgens zijn strenge schoolmeester op om later op de spinnerij te gaan werken. Dat is echter niet wat hij wil. Na zijn ontmoeting met Markies denkt hij met hem de kost te kunnen verdienen, maar die mag van zijn moeder niet blijven, waardoor Rémi hem naar de hondenbrigade moet brengen. Toch slaagt hij erin Markies te blijven volgen, waardoor er een ontroerende vriendschap ontstaat.
De avontuurlijke belevenissen van Rémi en Markies worden realistisch beschreven. Wat verder opvalt is dat Van Hecke laat nadenken middels een mooie dubbele bodem in het verhaal. Ze laat letterlijk brand uitbreken in het Duitse gebouw van de Wereldtentoonstelling, maar ook Europa staat in brand vanwege de door Duitsland veroorzaakte internationale spanningen, waardoor de Eerste Wereldoorlog op uitbreken staat.
Het taalgebruik van de auteur is van poëtische aard: ‘… wil ik het liefst in de gevels verdwijnen’, ‘en zie oranje dansertjes over mijn rug rollen’ en ‘De hemel past precies in ons bovenraam.’ De Vlaamse termen die door de auteur zijn gebruikt zijn trouwens prima te volgen voor de Nederlandse lezer, waarbij de auteur ook nog eens een mooie lijst met toelichtende elementen heeft toegevoegd.

‘Markies’ is ook weer zo’n Van Hecke-pareltje, waarin haar voorliefde voor historische gebeurtenissen blijkt en ze die in een correct tijdsbeeld weergeeft. Uiteraard is dit verhaal door haar geromantiseerd, waardoor ze de harde werkelijkheid van die tijd een mooie kleur geeft. Ook de illustraties van Michaël Olbrechts voegen in dat opzicht veel aan de sfeerbeleving van het verhaal toe en nemen je mee in het juiste tijdsbeeld.
Dit makkelijk leesbare verhaal wordt geadviseerd vanaf 11 jaar, maar het is al best door 10-jarigen te lezen, want ondanks dat er wat heftige gebeurtenissen plaatsvinden, worden die relatief mild beschreven.


Marjo, De Leestafel, 25 juni 2023

Prachtig verhaal. Een beetje zoals dat van die jongen die zijn paard achterna gaat in de oorlog (Warhorse).

Gent, 1913.
De verteller van het verhaal is een jongen van een jaar of elf. Hij woont met zijn moeder in een hofje, een beluik. De Konijnenpijp heet het (en achterin lees je dat het vandaag de dag nog bestaat)
maar voor Rémi is het een rattenhol. Armoedige omstandigheden, slecht onderhoud, en het stikt er van de ratten.
Maar die ene rat die de jongen weet te vangen blijkt geen rat te zijn: het is een hond!
Rémi zou hem graag houden, maar zijn afgetobde moeder wil er niets over horen.

Ik huiver van haar matte ogen in het grauwe gezicht. ‘Ik mag nooit iets. Ik ben een pechkind.
Hoor, hoor, m
eneer de markies!

En zo krijgt de hond een naam: Markies. Maar hij moet echt weg, dus Rémi brengt hem naar de hondenbrigade. De jongen wil weten wat ze daar met een hond doen en hoort over het nieuwe concept van politiehonden. Daar worden de honden uitstekend verzorgd – ze krijgen beter te eten dan

Rémi! – en leren hoe ze de nachtwakers kunnen vergezellen op hun ronde door de stad. Markies is er welkom!

En dan wordt het oorlog. Als de Duitsers Gent veroverd hebben, komen ze de honden uit de brigade halen. In de Eerste Wereldoorlog werden die namelijk ingezet als trekhonden. Arme Markies. Het leven aan het front is zwaar. En hij mist zijn vriendje Rémi.

Rémi op zijn beurt wil de hond ook terug. Hij liegt over zijn leeftijd om aan het front te komen.
Zullen de vrienden elkaar weer terugvinden?
Eerst wordt de situatie geschetst zoals die in de jaren voor de oorlog was in Gent, en omdat ook Markies zijn verhaal mag doen is dat al boeiend, maar het echte verhaal barst pas los als Rémi en Markies in de oorlog verzeild raken. Dan is het bepaald geen verhaal voor watjes, de gruwelijkheden van de oorlog worden gewoon verteld.

De oorlog heeft geen steen op de andere gelaten: een heel dorp tot gruis verpoederd. Hier heeft de kerk gestaan. Ik zie het aan het braaksel van torenleien. Vast een mooie toren. Ik kan me voorstellen hoe hij op de wind leek te wiegen terwijl wolken eindeloos voorbijdreven. Het enige herkenbare in het puin is een uitgebrande legerauto. Ik buig voorover om aan het stuur te draaien. Ik schrik me rot wanneer een eend luid kwakend van de opstapplank wipt en schuddend met haar staart naar een granaattrechter waggelt.


De eerste zin van dit boek is: De hemel past precies in ons bovenraam. Dan weet je dat dit boek leesplezier gaat geven, nog afgezien van het verhaal.
En als dat verhaal ook nog mooi is, dan krijgt dit boek dus een hoog cijfer. Het is niet perfect, omdat je pas aan het einde van het verhaal er achter komt dat bepaalde begrippen die je niet kent uitgelegd worden. En voor Nederlandse lezertjes is het Vlaams wat onwennig.
Maar: stap daaroverheen en je hebt een prachtig boek in handen!


Eric Bauwens, auteur bij Uitgeverij Vrijdag, Hebban, oktober 2023

Katrien Van Hecke kent de kunst om goed gedocumenteerde en historisch verantwoorde jeugdboeken te schrijven die ook voor volwassenen leuk en interessant zijn. Na het exotische Oostende is niet ver meer keert ze met Markies terug naar het grauwe industriële Gent. De stad maakt zich op voor de Wereldtentoonstelling van 1913 als Remi, een jongen die opgroeit in een van de beluiken die zo kenmerkend zijn voor het Gent van toen, zich over een verdwaalde hond ontfermt. Het dier, dat de naam Markies krijgt, wordt opgeleid als politiehond. Het Gentse korps was in die tijd internationaal een voortrekker en een referentie wat het gebruik van honden voor politiewerk betreft.
Het boek zou een uitstekend uitgangspunt zijn voor de lessen geschiedenis: Gent als bakermat van het socialisme, de perikelen rond de Wereldtentoonstelling, het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog, de eerste gasaanval bij Steenstraete, samen met Markies maakt de lezer het allemaal mee.
We leren ook veel over de rol die honden speelden in de gruwelijke loopgravenoorlog. Zeer beklijvend maar toch geschikt voor kinderen en geschiedkundig correct is de manier waarop Van Hecke zonder enige sensatiezucht het leven aan en net achter het front schildert.
Markies is ten slotte een zeer spannend boek. Zowel de titelfiguur als Remi beleven heel wat avonturen. Ze kennen een flinke dosis ellende maar nooit verliezen ze de moed. Toch zijn het geen helden in de romantische zin van het woord. Remi is een doodgewone jongen en Markies is een doorsnee hond. Dat maakt hen herkenbaar. Dat geeft de lezer moed: ook gewone mensen en honden zijn tot grootse dingen in staat.


Persartikel Nieuwsblad: https://m.nieuwsblad.be/cnt/dmf20230930_95354435?fbclid=IwAR3cjs8q0-umqtHvsDwf1fU9fDz2YWuwHx5K-Rw5k8UlNavnnhna6R8DQxM

Persartikel: https://persblog.be/grote-vriendschap-tussen-jongen-en-hond/?fbclid=IwAR3rY7xRbkYBRsoO-X7fyyuyZbFTVtYWxOA6cZ_-jY8UIpa96ov8pZ3SeSo

Interview in het Boeken.Café 'De kast van Clio', door historicus Harry De Paepe, december 2022

https://www.youtube.com/watch?v=hzbmvA4n93w


Interview op Radio 1, Interne Keuken, 25 juni 2022

https://radio1.be/programmagids/interne-keuken?fbclid=IwAR1E5Oxd1g_kOdRGx_9cx_aOF6cYWoUxCM9h-u5GfArrAFoCCb0L6qCrovM


Interview door Kathleen Ramboer, Kunstpoort , 14 juli 2022

https://kunstpoort.com/interviews-3/


Inez van Loon, jeugdauteur, 24 april 2023

'Oostende is niet ver meer’ is een sfeervol verhaal, met oog voor detail. In een beeldende schrijfstijl geeft Katrien een boeiend inkijkje in het Oostende van de 18e eeuw.

Aan de hand van Nel dwaal je door de stad, loop je over de (Groente)markt en waan je je in het leven van toen.

Nel is kindermeisje bij een chique familie. Thuis is ze niet gelukkig, het liefst ontvlucht ze de harde werkelijkheid in haar fantasieverhalen. Samen met haar vriendje Joannes droomt ze van een betere toekomst. Als Joannes vertrekt 'om de zilverschat‘ te vinden, voelt Nel zich in de steek gelaten.

Levendig beschrijft Katrien in afwisselende hoofdstukken het leven van Nel die achterblijft en Joannes die als scheepsjongen naar Bengalen gaat op een schip van de Oostendse Compagnie. Een avontuurlijk en spannend zeemansleven. In Bengalen komt hij in een exotische wereld vol intriges terecht. Oostende lijkt steeds verder weg.

Een coming of age verhaal over vriendschap, ontluikende liefde en over de rauwe kanten van het bestaan.

Maar ook een spannend verhaal met veel onverwachte wendingen.

Zien Nel en Joannes elkaar nog terug?

Kortom: een aanrader om het boek te lezen!


Helena Buckinx, Hebban, 25 februari 2023, VIJF STERREN 

Een historisch verhaal, een jeugdboek, een avonturenroman, een liefdesstory, een coming of age-saga… ‘Oostende is niet ver meer’ is het allemaal.
De auteur, historica Katrien Van Hecke, omschrijft haar lezerspubliek als iedereen van 14 tot 114 jaar.
‘Oostende is niet meer’ is meer dan zomaar een jeugdboek. Het is een historisch spannend verhaal over een deel van onze geschiedenis (de Oostendse Compagnie in de 18de eeuw) die mij eerlijk gezegd onbekend was, met tevens diepere problematieken. Hoe jonge mensen hun weg zoeken in het leven: naar volwassenheid maar ook los van volwassenen, die niet altijd het beste met je voor hebben.
Historisch accuraat en spannend! Maar ook met mooie beschrijvingen die soms als muziek in de oren klinken zoals: ‘Haar vingertoppen gleden over de kleurige stofranden alsof het klavecimbeltoetsen waren waar vrolijke tonen uit dwarrelden’, is daar een prachtig voorbeeld van.
Een aanrader!


Hilde Ramboer, Pluizer, januari 2023, VIER STERREN

Deze historische roman situeert zich halfweg 18de eeuw. Joannes en Nel ontdekken een geheime boodschap die hen op weg helpt om de Zilverschat te vinden. Joannes ziet zijn droom werkelijkheid worden wanneer hij inscheept op een fregat dat op zeiltocht vertrekt naar Bengalen. Dit zeilschip vaart onder Poolse vlag omdat de Engelsen en Nederlanders een pact hebben afgedwongen waarin de Oostendse Compagnie verboden is om verder nog handel te drijven met Bengalen en China.
Nel zit gewrongen in een moeilijke thuissituatie, ze vindt soelaas door als hulpje in een rijke familie op twee kinderen te passen. Vanuit een persoonlijke gedrevenheid zoeken zowel Joannes als Nel hun eigen weg. Joannes geraakt betrokken in een woelig avontuur en Nel vlucht wanneer de toestand met haar vader onhoudbaar wordt.

De historicus Katrien Van Hecke schept een levendig beeld hoe de jongeren een ruw en hard bestaan leiden, hoe ze ondanks veel ontberingen telkens moeilijke situaties te boven komen. Hun sterke wil drijft hun voort om een beter leven te leiden. De schrijfster is bijzonder goed gedocumenteerd en schrijft geboeid hoe het leven eraan toegaat bij het schippersvolk, gesitueerd in de historische context van de Oostendse Compagnie. Of we ons nu in een herenhoeve of in de Bengaalse jungle bevinden, telkens weer leeft de lezer intens mee met de hachelijke avonturen van Joannes of met Nels zoektocht om te overleven. Het moedige meisje vraagt zich af of ze Joannes ooit nog zal terugzien. Katrien Van Hecke schept levendige taferelen waarin ze heel gedetailleerd alles met een boeiende pen beschrijft. Je voelt je opgenomen tussen het volk, ze beschrijft het ruwe harde leven maar blijft ook stilstaan bij de impact van invloeden als religie en bijgeloof die inspelen op hun fantasie en ingesteldheid.

Prachtig is hoe de schrijfster aandacht geeft aan een hartelijke, menselijke kant: ze brengt personages tot leven die vanuit een sterke emotionele betrokkenheid opkomen voor een ander. Zoals de boerin die Nel liefdevol opvangt en haar autonoom keuzes laat maken voor een beter leven. Een betere toekomst vormt de drijfveer voor beide jongeren.


Hijvannederlands, leraar Nederlands en jeugdboekenrecensent, Hebban, 2 januari 2023

Indrukwekkende historische roman over nostalgische zoektocht naar liefde en vriendschap

Een maandje of drie geleden werd ik aangenaam verrast door Katrien van Hecke of ze mij haar boek “Oostende is niet ver meer” mocht sturen. Het is het eerste boek geworden dat ik in het nieuwe jaar heb gelezen.

Het fijne aan historische jeugdromans is dat de auteur je helemaal in de huid laat kruipen van jongeren die een bijzonder verleden hebben, zo ook in dit indrukwekkende verhaal. Katrien van Hecke zet haar personages zo realistisch en geloofwaardig neer dat je je Joannes of Nel waant.

Na een korte introductie waarin je kennismaakt met beide stoere hoofdpersonages en hun onderlinge relatie wordt de toon van het verhaal kleurrijk ingezet: hier en daar wat rauw, maar ook zeker romantisch en ontroerend. Na een aantal hoofdstukken splitsen de avontuurlijke verhaallijnen.

De veertienjarige Joannes Peperzeele gaat als scheepsjongen van de Neptunus, een schip van de Oostendse Compagnie, op reis naar het exotische oosten. Hij hoopt daar de zilverschat te vinden, voor Nel.

Het kindermeisje Nel, dat niet opgroeit in een fijne thuissituatie, heeft in haar jonge leven al het een en ander meegemaakt. Ook voor haar begint een zoektocht naar een betere toekomst.

Van Hecke houdt het tempo er flink in, waardoor het boek geen enkele pagina verveelt. Daarbij bedient ze zich van sierlijk, welhaast poëtisch taalgebruik: “Het zeewater was niet meer grijs, maar doorschijnend licht turkoois, zuiver als het zieltje van een boreling, helder als de ogen van Nel.” Ook heel sterk zijn de originele passages van Nel, die in een sprookjeswereld de prachtigste verhalen fantaseert.

Talrijke personages passeren de revue en minstens evenzovele verhaalwendingen zorgen ervoor dat je blijft doorlezen en dat je je blijft afvragen of Joannes ooit zal terugkeren naar Oostende en naar Nel of dat hij een bestaan zal opbouwen in de Bengalen. Het is dus een verhaal waarin het alle kanten op kan.

'Oostende is niet ver meer' is een mooie roman over het alledaagse leven in Oostende en een nostalgische zoektocht naar liefde en vriendschap. Hoewel best lastige onderwerpen als slavenhandel en seksueel misbruik aan de orde komen, wordt dit nergens te zwaar beschreven. Dat maakt het boek geschikt om vanaf een jaar of twaalf te lezen. Het is het eerste boek dat ik van deze auteur heb gelezen, maar zeker niet het laatste.


Jacqueline Hebbrecht, Stadslezer Gent Leest, mei 2022

Een heel mooi geschreven en boeiend verhaal ingebed in de geschiedenis van de Oostendse Compagnie. Je merkt bij het lezen dat er heel wat opzoekingswerk aan voorafgegaan is. Na het lezen van dit boek heeft de Oostendse Compagnie geen geheimen meer. Tegelijkertijd is het verhaal van Joannes en Nel, twee pubers die hun weg zoeken in de wereld van de volwassenen, actueel en herkenbaar.
Een boek voor jong-volwassenen en iedereen.


Noëmi, #my_unwritten_book_journey, juni 2022

Oostende, een stad vol wonderen waar je de zalige zeelucht kan inademen, maar ook te maken krijgt met de gure zeewind!
Toen ik dit boek zag verschijnen moest ik het wel lezen!
Ik vond het geweldig om te weten te komen hoe het leven in de 18e eeuw eraan toeging op deze wonderbaarlijke plek!
Nel en Joannes, twee tieners die samen graag op ontdekking gaan in de pakhuizen, dokken en zelf cafés van Oostende hebben beiden een moeilijk leven, maar hoop voor de toekomst. Joannes wil net als zijn vader naar de Bengalen varen op een schip van de Oostendse Compagnie. Nel die kindermeisje is van de geweldige Isabella, de dochter van de directeur van de Oostendse Compagnie kan niet wachten om thuis achter zich te laten, daar is het echt de hel. Wanneer er na de opdoeking van de Oostendse Compagnie toch nog een laatste schip vertrekt is Nel haar vriend en steun kwijt. Joannes neemt zijn kans op avontuur! Ze heeft haar vriend echt nodig, maar uiteindelijk is haar enige uitweg de raad van een oude helderziende volgen. De hoop om Joannes ooit nog terug te zien heeft ze al lang verloren...
Een leuk, spannend verhaal met vele wendingen!
Joannes en Nel proberen beiden een plaats te vinden voor zichzelf in de wereld en nemen het heft in eigen handen.
Een aanrader voor iedereen die van de zee, schepen en historische YA-verhalen houdt.


Eric Bauwens, auteur bij Uitgeverij Vrijdag, juni 2022

Na haar onvolprezen Soldaat Marie uit 2018, een boek dat genomineerd werd voor de Thea Beckmanprijs, is Katrien Van Hecke er opnieuw in geslaagd jong en oud te verblijden met een heerlijke roman. In Oostende is niet ver meer volgen we de meeslepende avonturen van twee Oostendse jongelui: kindermeisje Nel en scheepsjongen Joannes.
Van Hecke doet in dit boek de bijna vergeten Oostendse Compagnie herleven, een scheepvaartbedrijf dat in de 18de eeuw handel dreef met Bengalen en China. In de beeldrijke, sprankelende taal waarvoor zij bekend staat, schetst zij zowel het dagelijkse leven in het Oostende van toen als het avontuurlijke maar bikkelharde en levensgevaarlijke zeemansbestaan en neemt ze ons mee naar verre exotische bestemmingen.
Het is een rijk boek waar eenieder zijn gading in vindt: de personages gaan op schattenjacht, ontcijferen codetaal, worden voor de eerste keer verliefd, worden vals beschuldigd van diefstal en moeten zien te overleven in de jungle. Van Hecke mengt op meesterlijke manier verschillende genres. Oostende is niet ver meer is een coming of age verhaal dat leest als een thriller of een spionageroman, een reisroman en een liefdesverhaal dat
spannend blijft tot het einde.
Toch leven Nel en Joannes niet in een sprookjeswereld. Zo worden ze doorheen het verhaal regelmatig geconfronteerd met seksueel misbruik, corruptie, slavenhandel en racisme. Onze helden kennen immense vreugde maar ook liefdesverdriet, gemis, ontgoocheling, twijfel en angst. Gevoelens en wantoestanden die ook vandaag nog altijd actueel zijn.
Van Hecke kent haar onderwerp overigens door en door. Onderweg naar China weet ze haar lezers te boeien voor met haar uitleg over geografie, flora, fauna, de economie en de gewoontes van de 18de eeuw, scheepsbouw en navigatie. Beter dan de beste documentaire van National Geographic.
Oostende is niet ver meer, eigenlijk een young adult boek, is interessant, ontspannend en ontroerend voor iedereen die jong van hart is. Mij geeft het als zestigplusser hetzelfde goede gevoel dat ik ervaar als ik de beste jeugdreeksen van de toenmalige BRT herbekijk.
Trouwens, Oostende is niet ver meer, is
absoluut een verfilming waard!


Willem Erauw, auteur en historicus, juni 2022

Na de lange reis naar en in Bengalen heb ik het laatste hoofdstuk gelezen en ben eindelijk terug in Oostende!

In 1992-3 deed ik mijn burgerdienst op het toenmalige "seminarie koloniale geschiedenis" van UGent, bij prof. Everaert en zijn assistent Karel Degryse. 

Als historicus heb ik in mijn leven veel gelezen en geschreven over geschiedenis. Zelden nam iemand me mee in het verleden zoals in dit verhaal...

Heerlijk boek. 


Marijke Mortier, historica, juli 2022

Schitterend boek! Wat een rijke taal en wat een boeiend verhaal. En tegelijkertijd een subtiele behandeling van een netelig probleem, zowel vroeger als vandaag... het moet een heel werk geweest zijn, ook al die historische gegevens. Meesterlijk gedaan!"


Kristien Roete, Iedereen Leest, juli 2022

Oostende is niet ver meer, het nieuwste jeugdboek van Katrien Van Hecke, ook voor volwassenen, een aangename ontdekking: een wervelend avontuur dat ons meeneemt naar een opwindende periode uit de geschiedenis toen ondernemingen als de Oostendse compagnie met hun schepen lange  gevaarlijke  handelsreizen ondernamen naar China en Bengalen. Katrien weet ons, in haar gekende meeslepende stijl,  mee te voeren naar het verleden, dit keer naar het begin van de 18e eeuw. Het is alsof je zelf ook meevaart op een schip van de compagnie,  zoals Joannes, een scheepsjongen,  die er van droomt snel rijk te worden door een schat terug te vinden en dan met zijn vriendin Nel te kunnen trouwen. Nel baalt omdat ze een meisje is en dus voorbestemd is voor een kleurloos leven als dienstmeid. Maar Nel ontpopt zich als een pittige meid die door haar strijdlust en moed zich uiteindelijk weet los te rukken van een ongezonde thuissituatie. Dat je zo onmiddellijk meegezogen wordt in het leven van Nel en Joannes is te danken aan de meeslepende en empathische  wijze waarop de schrijfster de personages tot leven brengt en dit tegen de achtergrond van deze opwindende historische gebeurtenissen, waar de schrijfster ons vanuit haar wetenschappelijke achtergrond, toch op een zeer toegankelijke wijze een boeiende inkijk geeft.


Kathelijn Vervarcke, auteur bij Van Halewijck, juli 2022

Een taalparel.                                                                               

Onder literatuurliefhebbers is het geen geheim dat Katrien Van Hecke een getalenteerde vertelster is, zowel in haar boeken als tijdens haar lezingen. In dit werk doet ze haar reputatie alle eer aan.

Van Hecke neemt ons mee naar het kleurrijke Oostende van rond 1730, een multiculturele handelsstad. Door de vele werken over de Belle Epoque is deze periode uit de Oostendse geschiedenis ondergesneeuwd geraakt. Van Hecke haalt deze wereld met veel taalbravoure weer van onder het stof. Ze wisselt prikkelende, vaak zintuiglijke beschrijvingen af met levensechte dialogen en met brieven.

De hoofdpersonages zijn van jeugdige leeftijd, en wellicht kreeg het boek op basis daarvan het label 'jeugdliteratuur'. We hopen ook vurig dat dit werk de weg vindt naar de nieuwe lichting schoolboeken of dat Ben Weyts eindelijk de strijd aangaat tegen de taalverloedering en dit pareltje als steen in zijn slinger gebruikt. Van Hecke beheerst het genre 'historische fictie' en speelt met de conventies daarvan. Aan de andere kant mag het label 'jeugdliteratuur' het werk ook niet verstikken, er is geen enkele reden waarom dit werk niet zou kunnen aanslaan bij oudere lezers.

Enkele rijpere mannelijke auteurs (Hertmans, Birney) hebben een gunstige kentering in de literaire wereld ingezet , namelijk de terugkeer naar de degelijke, goed opgebouwde roman geschreven door een auteur met veel bagage. In die tegenbeweging moet deze dame zeker een plaats krijgen. Koop dus deze zomer eens een authentiek werk, een gewrocht van eigen bodem, in plaats van een zoveelste slordig vertaalde bestseller.


Benedicte, Goodreads, juli 2022

"De winter van 1730 was de koudste van haar leven geweest. De tweede zonder Joannes. Nel twijfelde eraan of ze ooit nog een winter met hem zou doorbrengen."
In 1728 vertrekt Joannes Peperzeele met de Oostendse Compagnie richting Bengalen. Ze varen onder Poolse vlag om geen argwaan te wekken terwijl ze speuren naar een mysterieuze zilverschat. Aan het thuisfront blijft Nel achter zonder haar boezemvriend, in een helse thuissituatie. Haar vader verwenst haar, haar moeder houdt er een minnaar op na. De jaren verstrijken en naarmate de terugkeer van Joannes - die in het oosten het ene gevaar na het andere trotseert - steeds onwaarschijnlijker wordt, besluit Nel Oostende te ontvluchten.
'Oostende is niet ver meer' is een jeugdroman op maat van al wie honger heeft naar geschiedenis en avontuur. Auteur Katrien Van Hecke combineert beide elementen in een spannend relaas dat je als lezer gedurig heen en weer slingert. Nu eens bevind je je in het Oostende van halfweg de 18de eeuw, met haar kroegen, ruwe zeebonken, noest werkende vrouwen en het immer gapende zeegat. Dan weer gaat het richting verre oosten, waar Joannes met de bootslui van de Neptunus een hachelijk zoektocht naar een zilverschat onderneemt.
Gescheiden door duizenden kilometers, blijft het verhaal van beide hoofdpersonages hoe dan ook verweven.
Jeugdboeken lezen is niet iets wat ik gek vaak doe, maar de titel en 'woeste' cover van dit boek wisten me te overtuigen.
Van Hecke heeft met 'Oostende is niet meer ver' een clever verhaal neergezet dat doorspekt is van historische elementen. Zeg maar: een soort Indiana Jones-story met lokale allures, op maat van leesgierige tieners. Het was een bijzonder aangename ontdekking, al vond ik de taal bij momenten sterk 'nautisch-wetenschappelijk' en niet zo evident om te doorploegen. Wie in dit boek duikt, moet écht geïnteresseerd zijn in het zeewezen en het hele sfeertje dat rond de compagnies van de achttiende eeuw hing. Anders bijt je je tanden stuk op de lotgevallen van Nel en Joannes.
Los daarvan:
een onderhoudende roman, met een bijzonder uitgebreide en verklarende appendix over het verhaal. Daardoor is 'Oostende is niet ver meer' een lees- en leerboek tegelijk geworden.


Katrien Vervaele, auteur bij Lannoo, verder ook zeemeermin, juli 2022

Een roman die zich afspeelt in ons eigen maritiem verleden, is altijd een cadeau voor zeemeerminnen. Al zijn ze wat slordig bij lectuur in dat zoute sop, en wordt al eens een bladzij nat, deze zeemeermin genoot van de sfeer en de stijl.


Janna Bleeker, Chicklit, augustus 2022

Oostende, 1728. Joannes gaat als scheepsjongen op mee een schip van de Oostendse Compagnie naar Bengalen. Hij hoopt tijdens deze reis de zilverschat te vinden. Zijn vriendin Nel gaat hem missen, bij haar gaat het thuis niet goed. Nel vindt gelukkig afleiding bij het meisje op wie ze past, de achtjarige Isabella. Zien Nel en Joannes elkaar nog terug?

Je merkt meteen dat Katrien van Hecke weet waar ze over schrijft en dat ze veel onderzoek heeft gedaan naar de achtergrond van het verhaal. Het idee voor Oostende is niet ver meer, ontstond tijdens onderzoekswerk voor haar vorige roman Soldaat Marie.

Oostende is niet ver meer begint met een proloog, die zich afspeelt in juni 1729, waarin Joannes op de Indische Oceaan is. Wanneer je vervolgens begint met het eerste hoofdstuk, ga je even terug in de tijd. Je maakt kennis met Joannes en Nel, twee vrienden. Er komen al snel veel andere personages voor in het verhaal; het gezin waar Nel oppast, maar ook verschillende historische personages. Over deze personages kun je achterin het boek meer achtergrond informatie vinden. Door alle verschillende personen die in het boek voorkomen, duurt het even voor je goed in het verhaal zit.

Oostende is niet ver meer is een historisch verhaal, over een scheepvaartbedrijf dat in de achttiende eeuw handel dreef met Bengalen en China. Echter is het niet alleen een historisch verhaal, er komen ook andere (zwaardere) thema's aan bod, waaronder seksueel misbruik, racisme en slavenhandel. Katrien van Hecke heeft dit op een mooie manier verweven in het verhaal. De vriendschap tussen Joannes en Nel komt op een mooie manier naar voren, evenals de hechte band tussen Nel en Isabella. Tijdens het lezen begrijp je sommige keuzes van Nel niet altijd, aan het einde van het verhaal vallen dingen beter op hun plek. Dit komt misschien ook doordat je soms sprongen maakt in de tijd. Tijdens het lezen is dit niet altijd duidelijk, omdat het bijvoorbeeld niet aan het begin van het hoofdstuk staat aangegeven.

Oostende is niet ver meer is een spannend, historisch, waarin diverse thema's op een mooie manier aan bod komen. Een boek wat zeker verfilmd zou kunnen worden! 




Vicky, Standaard Boekhandel, Anspachlaan 28, Brussel, oktober 2018

Als genreverantwoordelijke van de jeugdliteratuur in onze winkel vind ik uw nieuwe boek Soldaat Marie een absolute aanrader! Fantastisch om nog eens zo'n mooie historische roman uit de achttiende eeuw in de winkel te liggen hebben.


Eric Bauwens, Gent Leest, 12 februari 2020
Elke Gentenaar zou Soldaat Marie van Katrien Van Hecke moeten lezen. Het is een door en door Gents en historisch correct verhaal. Zeer geschikt voor zowel jongeren als volwassenen.


Noëmi, #my_unwritten_book_journey, aug 2022

In dit boek volg je het verhaal van Marie een arme vrouw die een beter leven voor haar dochter wenst. Gebaseerd op ware feiten, vol feminisme en moed!

Het is een vertelsel van haar leven uit de arme klasse van de 18e eeuw die ondanks dat het de tijdlijn volgt, meer is dan een opsomming van veldslagen. Elk hoofdstuk toont hoe de relatie van Marie met haar dochter verandert, hoe het is om in die tijd te leven en is verweven met hier en daar een volksverhaal van Gent. Een boek dat elke Gentenaar vol trots zou moeten lezen!

Een ontroerend begin met een brief van dochter naar moeder. Gemis, leuke herinneringen en angst. Mijn moeder is geen moordenares! (Of toch?!)

Op een dag komen deftig geklede mannen binnen in de kroeg. Ze spreken over gelijkheid en vrijheid. Marie die genoeg heeft van het gespuis en hongerleven zonder haar dochter te kunnen zien kiest voor een nieuwe en betere toekomst voor haar dochter. Een stap naar een nieuw begin.

Als soldaat maak je een gevaarlijke reis doorheen Europa door de ogen van Marie die nog nooit reisde, echt leuk om te lezen!

Het is natuurlijk een moeilijk leven en de relatie met haar dochter is niet altijd goed omdat ze niet kan accepteren dat haar moeder mensen vermoord, en dan nog katholieke Oostenrijkers ook! Maar gelukkig heeft Marie haar kameraden in het leger want zeg nu zelf, het is eigenlijk wel waar; 'Iedere vrouw die voor gelijke rechten opkomt, moet wel een woest wijf zijn.' 'Niemand gaat je die rechten in je schoot gooien.'

Tegen het einde zien we hoe het vuur van Marie langzaam uitdooft. Ze is ouder, nadert de 50 en haar haat die haar zolang dreef is weggeëbd. Dankzij Napoleon bevrijden zijn oorlogen niet enkel Europa maar ook haarzelf van de ranzigheid van het bestaan. Ze heeft haar moeilijke verleden achter zich gelaten en is klaar voor een nieuwe start. Klaar om aan het burgerleven te beginnen.

Waar je ook van komt lef is wat telt!

Een heerlijke historische YA roman om van te genieten! Dankjewel @katrienvanhecke1 voor dit heerlijke verhaal en @clavisyoungadult voor dit recensie exemplaar!


Jet Marchau, Brugge Leest, december 2021

In de historische jeugdliteratuur lopen nogal wat pittige meiden rond. Meiden die figuurlijk én letterlijk hun mannetje staan. Als ik me beperk en inzoom op de romans van Vlaamse auteurs, zie ik spontaan de West-Vlaamse Marjanne uit Geen meiden aan boord (1986) van Johan Ballegeer. Als jongen verkleed monstert ze op een ijslandvaarder aan om het gezin van de armoede te redden. Of de Oost-Vlaamse Stans uit IJzerkop(2019) van Jean-Claude Van Rijckeghem, die in 1808 de gouden kooi van het huwelijk ontvlucht en als man dienst neemt in het leger van Napoleon. Voeg daar ook Marie uit Soldaat Marie(2018) van Karien Van Hecke bij, die net als Stans het dorre opgedrongen- maar veel minder riante- huwelijk ontvlucht. En net als Marjanne wil ze haar dochter van de armoede redden, door schoolgeld te verdienen. Ook zij neemt als man dienst in het leger van Napoleon, in 1792, net iets vroeger dan Stans. Ze hadden mekaar op een paar jaar na kunnen kruisen.

Soldaat Marie speelt zich af eind achttiende en begin negentiende eeuw. In de Zuidelijke (of Oostenrijkse) Nederlanden regeren de Habsburgers ( 1715- 1795). Na de Franse Revolutie(1789) volgt een woelige periode die resulteert in een eerste Franse bezetting (1792-1793) van de Oostenrijkse Nederlanden.  In 1795 worden ze definitief bij Frankrijk aangehecht.

Deze historische situering is wel nodig, want behalve de datum bovenaan de correspondentie tussen Jeanne en haar moeder, is er in de roman zelf weinig datering te vinden. In de tijdlijn achteraan wordt Maries veldtocht duidelijk historisch gesitueerd, maar dat is wellicht wat laat voor de minder historisch nieuwsgierige (jonge) lezer.

Het is tijdens die eerste Franse bezetting in 1792 dat de Gentse Marie Schellinck valt voor de beloften van Liberté, Fraternité en Egalité en zich laat ronselen voor het leger van Napoleon. Zij is 35, heeft een woelige en beruchte kinder- en jeugdtijd achter de rug, zit gevangen in armoede, in een ongelukkig huwelijk en in een uitzichtloze job als uitgebuite dienster. Met behulp van de Franse soldaat Louis, die in het verhaal haar compagnon de route en geliefde wordt, verkleedt ze zich als man. Ze laat Jeanne, een dochter van 10 achter, voor wiens opvoeding ze  zoveel mogelijk soldij opspaart.

Door haar lef en doorzettingsvermogen brengt ze het al vlug tot korporaal en uiteindelijk zelfs tot onderluitenant.

Over Marie Schellinck is amper iets in de archieven te vinden, zo vertelt auteur Katrien Van Hecke. Toch liet ze haar op een zeer aanvaardbare en plastische manier voor het voetlicht treden. Niet enkel historisch, in de vaak gedetailleerde veldslagen, de rol van de door haar verafgode  Napoleon, de bedroevende toestand van de stedelingen en vooral van de vrouw in de achttiende eeuw, maar ook als een vrouw en moeder in haar gevecht voor een beter leven voor haarzelf en haar dochter. De briefwisseling tussen beiden- de ongeletterde Marie gebruikt Louis als tussenpersoon- vertelt summier over het thuisfront (Jeanne) en de tocht door ‘Europa’ (Marie). De correspondentie vormt een spanningsdraad, die uitmondt in een breuk tussen Jeanne en haar moeder. Wellicht als gevolg van het vrijgevochten karakter van Marie en het onbegrip van haar dochter.

Ook de relatie van Marie en haar soldaat Louis, en de vriendschap met mede-soldaat ‘de Slome’ die haar geheim ontdekte, vormt een rode draad die de lezer uitnodigt om door de veldslagen heen, verder te lezen. 

In Soldaat Marie primeert de geschiedenis en het avontuur op de psychologische diepgang. Katrien Van Hecke kruipt in de huid van Marie, maar ze laat zich niet tot een verhaal in de eerste persoon verleiden. De keuze voor de derde persoon is terecht: ook al gedraagt ze zich als man, Marie blijft  een vrouw van haar tijd: gedoemd door armoede, zonder mogelijkheden om te leren lezen en schrijven, en onderworpen aan de wettelijke en feitelijke macht van de mannen. Veel tijd tot diepe reflectie zal deze achttiende-eeuwse vrouw niet gehad hebben.

Wel typerend zijn de ‘gesprekjes’ met haar beschermheilige onze -lieve- vrouw ter Rive, wiens beeldje ze in de parochiekerk van St.-Pieters vereerde en blijft om hulp vragen tijdens de veldtochten. Een wat diepere, tere inkijk in haar karakter die de mannen niet hoeven te ontdekken.

Maar het maakt haar allerminst zwak. Ze is vastberaden en zet door, gesteund door haar vaste geloof in de idealen van de Franse revolutie. Marie wordt zo ook voor de hedendaagse lezer een boegbeeld van de vrijgevochten vrouw, die voor haar rechten opkomt, zonder aan haar eigenheid in te boeten.

Met recht werd Marie Schellinck in Gent met een straatje geëerd, mede ook dank zij haar bewonderaarster Katrien Van Hecke. Maar nog meer eerbetoon kreeg ze door de historische roman van auteur Katrien Van Hecke.

Het boek haalde in 2019 de longlist van de Thea Beckmanprijs. Verdiend dus.


Eline Petit, Young Adult België, 2021

Ik mocht Soldaat Marie lezen als recensieboek. Superblij met deze kans, want de schrijfster Katrien Van Hecke kende ik al ("Joan het heksenkind" was vroeger een van mijn favorieten - ik haalde het bijna elke maand uit de bib!).

Ik verwachtte dus een historische jeugdroman, maar Soldaat Marie was zoveel meer. Omdat het is gebaseerd op waargebeurde feiten uit het leven van een 18de-eeuwse vrouw, had ik niet verwacht dat het zo’n feministisch boek zou zijn. Maar dat is het dus wel! Een extra pluspunt!

In Soldaat Marie volgen we het leven van Marie Schellinck, een vrouw uit het Gent van de 18de eeuw. Ze is ongelukkig getrouwd en heeft een dochter die ze dolgraag naar een goede school wil sturen. Omdat ze in de kroeg waar ze werkt, niet veel verdiend, laat ze zich overhalen door een Franse soldaat, Louis, om met hem mee te gaan. Vermomd als man treedt Marie in dienst van het Franse leger. Dit is de start van haar avonturen in een door mannen gedomineerde wereld. Gedurende zestien jaar lang volgen we haar in de strijd voor gelijkheid.

De Franse revolutie heeft mij altijd gefascineerd en ik was blij om te ontdekken dat er in dit boek met een frisse blik naar werd gekeken. (Een vrouwenblik, misschien?) Ook wie niet zo houdt van historische romans, zal volgens mij genieten van dit boek. Je leert natuurlijk wel over de politiek van die tijd, over Napoleon, je ziet de slagvelden en de soldatenkampen, de kloosters die werden opgedoekt, maar persoonlijk vind ik het leuk om bij te leren bij het lezen. Het is zeker geen geschiedenislesje verpakt als roman. Het is een spannend verhaal dat vlot geschreven is en zowel jong als oud zal boeien. Marie en Louis zijn sterke personages, grappig en echt!

Een aanrader dus!
   

Mathilde Lemm, Pluizuit, 2020

Soldaat Marie is een historische roman die in 200 pagina’s zestien jaar van het leven van Marie Schellinck vertelt. Het tempo kan dus niet anders dan hoog liggen. De vlotte schrijfstijl van de auteur zorgt er mee voor dat je het boek in geen tijd uitleest. Het boek is gebaseerd op waargebeurde feiten en dankzij de beeldende schrijfstijl hoef je geen geschiedkundige te zijn om toch een goed beeld van de periode te krijgen waarin Marie in het leger van Napoleon diende. De gebeurtenissen uit haar leven voor ze in het leger ging, worden stukje voor stukje uit de doeken gedaan. Uit alles wat ze doet, blijkt Marie een vrijgevochten vrouw te zijn. Hoewel dat in haar tijd helemaal ondenkbaar was, is het anno 2019 toch ook nog altijd nodig om de lezers te herinneren aan de oneindige kracht die vrouwen bezitten. En dat doet Soldaat Marie zeker.
 
Barbara Artoos, Lees-wijzer, 2020

Marie Schellinck leeft in het Gent van de achttiende eeuw. Ze kan niet lezen of schrijven, werkt zich kapot voor een schamel loon en wordt gedwongen zich te schikken naar de wensen van haar man, haar baas en de maatschappij. Wanneer ze tijdens haar werk in de kroeg in contact komt met een groep Franse soldaten uit het leger van Napoleon, ziet ze daarin een uitweg uit haar saaie leven en de kans op een beter leven voor zichzelf maar vooral voor haar dochter. De grote idealen dat iedereen gelijk is in Frankrijk (Elke Franse burger, man of vrouw, krijgt voortaan de dezelfde rechten als een edelman) doen haar dromen, en dus heeft ze niet veel nodig om haar familie en Gent achter zich te laten, op zoek naar een ander leven en avontuur. Snel blijkt van al die idealen niet veel in huis te komen. Zo zijn vrouwelijke soldaten niet toegelaten in het leger, dus moet ze zich vermommen als man, maar daar maakt een van de Franse soldaten, Louis, geen probleem van, en hij helpt haar bij haar metamorfose. Ze vindt in het leger wel spanning en avontuur, maar het loopt ook toch anders dan ze had verwacht: haar man doet haar geld op in plaats van hun dochter een goede opvoeding te geven, geleidelijk aan vervreemdt haar dochter van haar en ook het constante bewaken van haar geheim begint te wegen. Gelukkig kan ze in het leger altijd rekenen op de hulp van Louis en de Slome die de waarheid weten en klaar staan als ze hulp nodig heeft. Het leger brengt haar ook Europa rond, want ze vecht in veldslagen in Frankrijk, Italië en zelfs Polen. De eerste keer dat ze de zee ziet, is gewoon een prachtig moment. Maar na al die jaren komt er wat sleet op haar fysieke paraatheid, en op de spanning van het oorlog voeren. De opmars van het leger stagneert. Dus begint ze terug naar huis te verlangen. Maar in Gent zijn de jaren ook voorbijgegaan en is niet meer alles zoals ze het daar achterliet. Het is een boek met een duidelijke emancipatorische en feministische inslag. In een tijd waar dat helemaal nog niet vanzelfsprekend is, onttrekt Marie zich aan het leven waarin ze een speelbal is in de handen van mannen (haar oom, haar man, haar baas) en gaat ze zelf iets van haar leven maken. Ik zou bijna zeggen: ze bepaalt haar eigen koers, maar ironisch genoeg lijkt het leger me ook net een plaats waar je bevelen opvolgt van iemand van hogerop. Marie is echter een hevige voorstander van Napoleon, dus ik vermoed dat zij het anders zou hebben gezien of aangevoeld. Wie wat vastloopt op dat feministische kantje hoeft zich echter geen zorgen te maken. Voor alles wat Marie bereikt, zijn er genoeg zaken die niet lopen zoals verwacht, waardoor het geen lofzang is geworden op je plan trekken, maar een verhaal met nuances en aandacht voor verschillende aspecten van het leven. Vooral dat vond ik sterk aan het boek. Het verhaal blijft daardoor voldoende evenwichtig en in balans. Op pagina 45 droomt Marie bijvoorbeeld van haar thuiskomst: Van doodgewone dienster in een groezelige herberg heeft ze het tot sergeant in het leger geschopt! Daar zullen ze in Gent wel van opkijken. Maar als ze op pagina 200 echt terug in Gent is, is de ontvangst helemaal niet zo warm: Iedereen kan zeggen dat hij van Napoleon een medaille heeft gekregen. Wij waren er niet bij.


Jacqueline Hebberecht, Gent Leest, 9 maart 2020

Een Gentse historie van een opmerkelijke vrouw.

De summiere gegevens over Marie Schellinck, geboren in Gent in 1757 en soldaat in het leger van Napoleon, werden door Katrien Van Hecke gebruikt in dit boek voor jongvolwassenen. Ik hoorde de auteur vertellen hoe het boek tot stand kwam en hieruit kan ik besluiten dat het is" historisch verantwoord" is. Het is niet alleen een spannend verhaal, maar het schets het leven van een kansarme vrouw, in een bewogen tijd, die probeert van haar leven iets te maken en daar ook in slaagt. En een stukje geschiedenis is mooi meegenomen.
Dit zou iedere Gentenaar moeten lezen.
 

Herman Jacobs, medewerker Knack/literair vertaler, 2019

Een keer moet de eerste zijn -- toen ik zelf nog een jongvolwassene was bestonden ze nog niet, heetten althans niet zo, maar zie, als welhaast antiekvolwassene heb ik mijn eerste *young adult novel* gelezen. Eerst moet opa een beetje zeuren: hoezo, 'young adult' -- ik mag hopen dat achttien-, negentien-, twintigjarigen echte literatuur voor volwassenen lezen. Dit *Soldaat Marie* van Katrien Van Hecke is gewoon een jeugdboek hè gasten, zevert nuïsni èssèg. Doelgroep: veertien, vijftien jaar, zou ik zeggen. Maar die zullen het met plezier lezen, denk ik. Dit op ware feiten gebaseerde geromantiseerde levensverhaal van de Gentse Marie Schellinck, geboren in 1757, biedt avontuur, drama, een snuifje sociale geschiedenis, en romantiek. Marie treedt, na een jaar of twaalf, dertien huwelijk met een zekere Frans De Saegher, een wever (die, althans in dit boek, vooral ook een pezewever blijkt te zijn), met wie ze in 1782 een dochter krijgt, Jeanne, in 1792 in dienst -- uiteraard door zich voor een man uit te geven -- van het Franse revolutionaire leger, dat de beginselen van de Rechten van de Mens helpt uit te dragen tot buiten de Franse grenzen -- en met name op het grondgebied van het huidige België menige veldslag levert (wie opgelet heeft in de lessen geschiedenis herinnert zich wellicht de slag bij Jemappes, bij Neerwinden, bij Fleurus...). (Jawel, de vorige zin telde 105 woorden.) Ze zal zestien jaar lang, vanaf 1796 onder het bevel van een zekere N. Bonaparte, soldaat blijven, al die tijd een geliefde hebben in de eigen gelederen, een Franse luitenant, en carrière maken: ze schopt het, na de slag bij Austerlitz (2 december 1805), waarin ze zich, niet voor het eerst, onderscheidt door haar dapperheid, tot onderluitenant. (Ze zou ook dan pas, na ruim dertien jaar dienst, 'ontmaskerd' worden als vrouw, naar verluidt.) In 1808, op haar eenenvijftigste, ging ze uit dienst, voor de rest van haar dagen een Frans staatspensioen van 700 francs genietend én beloond voor haar verdiensten met het ridderschap van het Erelegioen. Na de vele veldslagen die ze heeft overleefd (ook die bij Jena, 1806, en de Poolse veldtocht in 1807), houdt ze de gewoonte niet te overlijden opmerkelijk lang vol: ze zal uiteindelijk maar liefst 83 worden! Dat een soldaat in het Napoleontische tijdvak een avontuurlijk leven leidt, hoeft geen betoog. Van Hecke houdt de vaart er aardig in en weet, al is ze betrekkelijk spaarzaam met -- en niet bijzonder gedetailleerd in -- gevechtscènes, een vrij overtuigend beeld van Marie als soldaat op te roepen. Het drama zit 'm vooral in haar verhouding tot haar dochter Jeanne, voor wie ze zoveel van haar soldij als ze kan missen naar haar moeder, de oma van het meisje dus, stuurt, opdat die haar toch een aantal jaren naar een iet of wat betere school kan laten gaan. Aanvankelijk stuurt het kind met enige regelmaat roerende brieven -- maar helaas, mede door het gestook van Jeannes vader, die Maries 'verraad' nooit verteerd heeft, raakt ze uiteindelijk van Marie vervreemd: deze 'ontaarde' moeder die haar in de steek heeft gelaten... (Hoe het beiden vergaat na Maries terugkeer in Gent, Jeanne is dan een jonge vrouw van 26, moet u zelf maar lezen.) En de romantiek? Die wordt functioneel en in het nette, maar ook ongedwongen gehouden, en valt niet uit de toon. Ook de kameraadschap die Marie en haar *amant* Louis gaandeweg met een paar mannen van de ouwe stomp ontwikkelen komt mooi uit de verf. 'Charmant' klinkt een beetje raar als beoordeling van deze jeugdroman, maar is misschien toch ook weer niet zo gek. *Soldaat Marie* is een méér dan aardig boek. (De occasionele Vlaanderse vergrijpen tegen de standaardtaal zijn gering in aantal, geef ik u als geharnaste taalscherpslijper nog mee. Maar hoe een hart kan 'bonzen als een bombardon' is me eerlijk gezegd een raadsel.)

 
Katrien Van Ton, Pluizer, 2019, VIER STERREN

Marie Schellinck, geboren op 6 april 1757 te Gent, is een vrijgevochten vrouw. Ze heeft een woelig bestaan achter de rug als ze op haar tweeëndertigste beslist om in dienst te treden bij het Franse revolutionaire leger. Zo komt ze als enige vrouw (verkleed als man) terecht in een mannenwereld. Zestien jaar lang houdt ze zich staande tussen de soldaten. Haar doel is om op deze manier een betere toekomst aan haar dochter Jeanne te kunnen schenken. Zij was amper tien jaar oud toen Marie haar achterliet bij haar vader en grootmoeder. Het geld dat ze bij het leger verdiende, stuurde Marie op naar huis zodat Jeanne degelijk onderwijs kon genieten. Marie leefde uiteindelijk zelf een leven vol avontuur en leerde haar ware liefde kennen. De liefde van haar dochter was haar grootste gemis. De Gentse schrijfster Katrien Van Hecke houdt van geschiedenis en nog meer van het schrijven van verhalen over geschiedkundige feiten. Zo is het een feit dat Marie Schellinck vroeger in Gent leefde en effectief gediend heeft in het Franse leger onder leiding van Napoleon Bonaparte. Ze schopte het er zelfs tot onderluitenant. Deze historische roman is dus gebaseerd op waargebeurde feiten. In Gent vind je, mede dankzij Katrien Van Hecke, ook een straatje dat vernoemd werd naar soldaat Marie. Zo wordt deze lefgozer van een vrouw uiteindelijk in ere hersteld. De auteur heeft een vlotte schrijfstijl en er zit behoorlijk wat tempo in het verhaal omdat de gebeurtenissen elkaar snel opvolgen. De tekst is zo beeldend geschreven dat je je gemakkelijk een voorstelling kan maken van hoe het er toen aan toe ging. Je krijgt een boeiende kijk op een deel van het leven ten tijde van Napoleon. De kaft draagt daar ook een steentje toe bij. De briefwisseling tussen moeder en dochter wordt in een ander lettertype gedrukt, zodat het lijkt of het met een pen geschreven is. Aan de frequentie van de briefwisseling kan je merken dat met de tijd de band met het thuisfront verzwakt of zelfs verdwijnt. Dat het leven van Marie voor ze in het leger trad niet rozengeur en maneschijn was, wordt snel gesuggereerd. Wat er precies gebeurde, wordt maar met mondjesmaat verteld om een zekere spanning op te bouwen. In de 18de eeuw werd een vrijgevochten vrouw snel scheef bekeken of zelfs beschouwd als een gevaar. Gelukkig voor Marie ontmoette ze in het leger de Fransman Louis. Hun romance zorgde ervoor dat de harde realiteit waarin ze zaten wat zachter werd. Achter in het boek heeft de auteur nog voor een paar handige extra’s gezorgd. Je vindt er een tijdlijn, een register van plaatsnamen en termen en een handjevol Gents. Een boeiende young adult met een historische waarde.

 

Interview op VRT Radio Oost-Vlaanderen, 21 december 2018, door Geert Houck. http://outpost.vrt.be/privemp3/5054215.htm


Geert Neyt, De Gentenaar, 15 december 2018

Gentse vrouw maakte carrière in leger van Napoleon... als man.
Marie Schellinck (1757-1840) is geen naam die een bel doet rinkelen, ook niet in haar geboortestad Gent. Toch werd ze in de late negentiende eeuw in Frankrijk beschouwd als een heldin. Omdat ze aan haar ellendige leven in Gent ontsnapte door zich te laten inlijven in het Franse leger en mee te trekken op de veldtochten van Napoleon. Vermomd als man, dan nog. De Gentse jeugdschrijfster Katrien Van Hecke brengt in de jeugdroman “Soldaat Marie” hulde aan een “toonbeeld van een vrijgevochten vrouw”. Ze kon lezen noch schrijven, werd veroordeeld voor haar deelname aan twee org
ieën, liet haar 10-jarige dochter in de steek om haar minnaar te volgen én collaboreerde actief met de Franse vijand. En toch koestert de Gentse jeugdauteur Katrien Van Hecke “immens veel sympathie” voor Marie Schellinck. “Het was in de achttiende eeuw allerminst evident om als arme drommel je lot in eigen handen te nemen, en al zeker niet als ongeletterde vrouw. Toch slaagde Marie erin om zich op eigen kracht uit haar armzalige bestaan te ontworstelen en ook nog eens carrière te maken in een mannenwereld bij uitstek: het leger. Voor mij is zij niet alleen een feministe avant la lettre maar een rolmodel. “
Die sympathie blijkt ook uit de manier waarop Katrien Van Hecke het leven van Marie Schellinck reconstrueert in “Soldaat Marie”, ondertussen al haar zesde roman voor “young adults”. Toch heeft de schrijfster zich zo veel mogelijk gebaseerd op wat ze kon terugvinden over het leven van deze merkwaardige vrouw. “Veel is dat niet”, zegt Van Hecke, zelf een historica. “In de Zwarte Doos - het Gents archief - vond ik haar doopakte terug en in de centrale bibliotheek van de UGent trof ik zowaar een apart mapje aan over Marie. Op internet vind je ook wel wat, al is van veel info niet te controleren of het ook echt gebeurd is.” “Wat we wel zeker weten, is dat Marie Schellinck tussen haar vijfendertigste en vijftigste in het Franse leger van Napoleon Bonaparte heeft gediend en ook effectief heeft gevochten.
Is de tijp rijp voor een eerherstel van Marie Schellinck ? Katrien Van Hecke vindt alvast van wel. Het Gentse stadsbestuur vond dat in 2001 ook al. Toen werd beslist een straat te vernoemen naar deze strijdbare petite dame. Nu ja, meer dan een verloren gelegd zakdoekje gras ergens in Gentbrugge tussen de Jan Rijmstraat en de Hogepontweg, was het niet. Toch vroeg toenmalig Vlaams Blok-fractieleider Francis Van den Eynde zich destijds af of “het voor een vrouw volstaat zich als man te verkleden om een straat naar zich genoemd te krijgen”. VLD-politica Catharina Segers nam de verdediging van de kleine Marie op zich: “Zich verkleden als man was de enige manier om te kunnen participeren”, zei ze. “De eerste vrouwelijke marathonloopsters moesten dat ook doen.” Marie Schellinck won uiteindelijk het pleit en kreeg haar achterafstraatje. Alleen was de druk blijkbaar zo klein dat niemand ooit de moeite nam om een straatnaambordje te maken. Tot Katrien Van Hecke enkele maanden geleden in haar vurige pen kroop. En zie, na wat heen-en-weer gemail heeft de vrijgevochten Gentse sinds eind oktober dan toch haar straatnaambord. Twee, zelfs. “Onderluitenant in het leger van Napoleon”, staat eronder. Alvast één Gentse vrouw is daar heel blij mee. https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20181213_04033108

Hilde Ureel, Pluizer, 2015, DRIE STERREN

Dit historisch verhaal speelt zich 4300 jaar voor onze tijdrekening af in een nederzetting aan de monding van de Eufraat. Nemma woont samen met haar moeder en grootmoeder in een kleine gemeenschap. De taken zijn heel duidelijk verdeeld tussen de mannen en de vrouwen. Wanneer de leider van de gemeenschap veranderingen wil doorvoeren waardoor de mannen meer op het terrein van de vrouwen zullen komen, ontstaat er onrust in de anders zo rustige nederzetting. De moord op de leider zorgt ervoor dat de tegengestelde visies over de toekomst van de gemeenschap nog meer uitgesproken worden. Blijven ze de moedergodin vereren of kiezen ze voor de god van de groei? Ondertussen heeft Nemma heel veel twijfels rond de moordenaar. Er zijn aanwijzingen dat haar oma iets met de moord te maken heeft, ook al kan Nemma dit zelf niet geloven. Dit meeslepende verhaal neemt je vanaf de eerste bladzijde mee in een totaal onbekende wereld die ongelofelijk snel vertrouwd aanvoelt. Het verhaal wordt vanuit het standpunt van Nemma, een jong meisje, geschreven waardoor het als een jeugdroman beschouwd wordt. Maar wanneer hetzelfde verhaal uit het perspectief van een volwassenen gescheven zou zijn, dan was het boek nog steeds even aantrekkelijk. Naast de mooie verhaallijn en de zeer aangename schrijfstijl worden historische feiten verduidelijkt, woorden verklaard en de structuur van de nederzetting voorgesteld aan de hand van een plattegrond. Om bij aanvang niet overspoeld te raken door de vele personages is er een handige namenlijst toegevoegd. Spijtig dat dit boek voor de uitgave niet grondiger nagelezen werd want er staan meerdere taalfouten in.




Robbie Hermans, Gynaika Magazine, RoSa, 2010
Historische roman, spannende thriller, psychologische bildungsroman of romantisch relaas over ontluikende liefde - vier gedaanten van het hedendaagse jeugdboek. Katrien Van Hecke heeft ze allevier versmolten in "Ahatani en het geheim van het oudste verhaal", een spannend jeugdboek vol misdaad, avontuur, liefde en mythologische verwijzingen, in het Mesopotamië van 2250 v. Chr. Maar "Ahatani" is meer dan dat. Katrien Van Hecke is niet zomaar een jeugdauteur met een voorliefde voor sprookjes, mythologie en historische verhalen. Meer nog dan dat schrijft ze vanuit een genderperspectief om zo de maatschappelijke positie van vrouwen uit diverse tijdperken in haar jeugdboeken vorm te geven. Zo stelt in "Ahatani"... Diezelfde Enheduanna was zonder twijfel een van de belangrijkste vrouwen uit de wereldgeschiedenis. Ze was de allereerste auteur gekend bij naam en een van de belangrijkste vertegenwoordigers van godinnenverering in Mesopotamië. Ik had een gesprek met de auteur van "Ahatani" over hogepriesteressen en godinnen, over jeugdige lezers en volwassen perceptie, maar ook over carrièreontwikkeling binnen de jeugdliteraire sector en de daarmee gepaard gaande opportuniteiten en obstakels.
Lees het hele interview dat Robbie Hermans van Katrien afnam in: Gynaika Magazine, nr. 39 juni/augustus 2010

 

Gonda Lesaffer, Pluizer, 2010, VIER STERREN

Ur in Mesopotamië, derde millennium voor Chr. De elfjarige Ahatani is het hulpje van de hogepriesteres Enheduanna, de dochter van koning Sargon. Op een dag beklimt de jongen de ziggurat en ontdekt zo een complot. De verrader vertelt bij elke bijeenkomst een episode uit het verhaal van Gilgamesj, ooit koning van Uruk. Ahatani bemachtigt een kleitablet met een boodschap over het complot. De jongen wordt door de priester gevat, maar ontsnapt en leert lezen en schrijven. Met zijn vriend probeert hij de aanhangers van het complot tegen de hogepriesteres te ontmaskeren. Een boeiend, goed gestoffeerd verhaal in de ik-persoon over de oudste volkeren die het huidige Irak bewoonden: Sumeriërs en Akkadiërs. Centraal staat de oudste bekende auteur van de wereld, Enheduanna, een Akkadische prinses die tempelhymnen dichtte voor de godin Inanna.


Freek Neirynck, 2010
Ahatani en het geheim van het oudste verhaal is de titel van het nieuwste (jeugd)boek dat de Gentse auteur Katrien Van Hecke, dat bij Lannoo verscheen. Deze, ook voor volwassenen best genietbare, roman speelt zich af zowat 2250 jaar voor onze tijdrekening in Mesopotamië, wat nu Irak is.
Het is het verhaal over de literair begaafde hogepriesteres Enheduanna die beschouwd wordt als de eerst bekende vrouwelijke auteur. Zij ondertekende inderdaad als eerste vrouw in de geschiedenis de teksten, tempelhymnen en lyrische gedichten, die ze schreef.
Enheduanna was de dochter van koning Sargon en hogepriesteres in Ur maar mocht ook de eretitel prinses dragen. Volgens Van Hecke moet ze beschouwd worden al één van de boeiendste vrouwen uit de wereldgeschiedenis. De Gentse auteur begint haar verhaal – niettegenstaande de historische achtergrond - nochtans wel in het jaar 2010 van onze tijdsrekening. Een jongentje, Hassan, zit met vriendjes te knikkeren in Bagdad op het ogenblik dat er (zelfmoord)bombardementen te horen zijn. Hij vlucht naar huis en vertelt er op nogal cynische wijze aan zijn moeder hoe hij zijn land en de onveiligheid haat. Zijn moeder spreekt hem tegen met een eloge aan hoe het vroeger was en hoe hun cultuur aan de basis lag van de beschaving. Hassan is het verhaaltje beu beluisterd en raadt zijn moeder aan om het eens op te schrijven… wat ze dan ook een boek lang doet. Van Hecke komt op de laatste bladzijden nog heel even terug bij de Hassan van 2010 die het boek inmiddels gelezen heeft.
Voor de rest vertelt ze het aloude verhaal van het tempelslaafje Ahatani. Een boeiend en spannend verhaal want de knaap heeft iets horen vertellen van een complot tegen de hogepriesteres. Die story wordt doorweven met citaten uit de Gilgamesj, een van de parels van de wereldliteratuur ...
Katrien Van Hecke is historica en dat betekent dat de geschiedkundige feiten en citaten, gebaseerd op oude overgeleverde teksten, verplichtend correct zijn. Toch wordt ze nergens belerend of pedant. Al vindt de lezer ook wel hulp in de verklarende woordenlijst die achterin het 200 pagina’s dikke boek staat.
Met haar vorige roman “Joan het heksenkind’ werd Van Hecke genomineerd voor de prijs van de Kinder- en Jeugdjury. Haar nieuwste “Ahatani” verdient minstens even zoveel opgemerkt te worden.

 
De Bond, 2010

"Ahatani en het geheim van het oudste verhaal" speelt zich af in het oude Mesopotamië, 2250 jaar voor onze jaartelling. Het hoofdpersonage, Ahatani, is een jonge slaaf in de tempel van de stad Ur. Toevallig is hij getuige van een samenzwering tegen de hogepriesteres Enheduanna. Een geheimzinnige spreker vertelt bij elke geheime bijeenkomst een stuk uit het verhaal over Gilgamesj. Ahatani probeert de verteller te ontmaskeren, wat hem in gevaarlijke, zelfs levensbedreigende situaties doet belanden. Dit is een mooi, maar complex historisch verhaal, met informatie over een fascinerende maar voor jonge lezers vreemde cultuur. Het verhaalloop volgen is dan ook niet eenvoudig.




Hilde Ureel, Pluizer, 2005, VIER STERREN

In het veertiende-eeuwse Schotland wordt Alan door het lot aangeduid tot heks van het jaar. Hierdoor komt hij in contact met Joan, de dochter van een vermeende heks. Samen gaan ze op zoek naar de waarheid over de moord op kasteelheer John Durward en zijn twaalf soldaten. Joans moeder, Marie, werd als heks verdacht van de moord en in zee gegooid. Haar schuld werd bewezen geacht omdat ze zichzelf niet kon redden. Joan en Alan gaan eerst op zoek naar de geest van Marie in het vroegere kasteel van Durward. Door de nieuwe kasteelheer en zijn zoon worden ze op het spoor gezet van de heuvelgek die meer weet over wat er gebeurd is. Telkens opnieuw krijgen ze nieuwe aanwijzingen waardoor ze hun tocht verder moeten zetten en nieuwe vermoedens krijgen. Ze worden ook tegengewerkt en achtervolgd door vader Gilbert, de priester van hun dorp. Uiteindelijk slaagt hij erin hen gevangen te nemen en terug naar het dorp te brengen, waar Joan op haar beurt beschuldigd wordt van hekserij. Door het moedige optreden van Alan komt uiteindelijk de waarheid toch nog aan het licht. Het boek geeft een mooie en gefundeerde beschrijving van de gebeurtenissen aan het begin van de veertiende eeuw. Je maakt kennis met geloof en bijgeloof, de macht van de priesters, de heksenvervolgingen, de strijd tussen Frankrijk, Engeland en Schotland, de ideeën van de tempeliers, Keltische achtergronden, kruidengeneeskunde… Het is een heel boeiende kennismaking met dit stukje van de geschiedenis van Europa. Door de vlotte schrijfstijl in een duidelijke taal, de doorleefde beschrijving van het avontuur van de kinderen en de spannende opbouw naar een hoogtepunt is dit boek zeker ook aantrekkelijk voor kinderen die niet in de eerste plaats kiezen voor een historisch verhaal. Het verhaal is in het verleden gesitueerd, maar beschrijft duidelijk hoe vooroordelen ontstaan en zich kunnen verspreiden en hoe machteloos je er tegenover staat. Ondanks het intense contact tussen de kinderen voel je op bepaalde momenten goed aan hoe groot het wantrouwen is en hoe moeilijk dit soms overwonnen kan worden. Een plattegrond van de streek waarop de lezer hun tocht kan volgen zou een mooie aanvulling zijn. Dit boek is een echte aanrader voor 11-12-jarigen.





Harlinda Lox, Leesidee, maart 1999

Wanneer men een gemeenschappelijke noemer in de sprookjes van Katrien Van Hecke zoekt, dan zou het wel eens deze kunnen zijn: haar helden zijn steevast eenzame figuren die zich op een belangrijk keerpunt van hun leven bevinden. Wie herkent hier niet het existentieel grondpatroon van de volkssprookjes? Niet zelden tekent de auteur ontwortelde, kwetsbare, 'naakte' en vluchtende kinderen die zich op het glibberige pad naar de volwassenheid bevinden. Krachtig zijn haar sprookjesbeelden die de psychologische complexiteit van sociale ontworteling, metafysische kwetsbaarheid en verlies van identiteit concretiseren. De kleine schriele pinguïn op een ijsschots, de onbegrepen Kasper in een hooiopper, het pubermeisje Jelena in een modderpoel; het zijn stuk voor stuk lelijke eendjes die eens tot sierlijke zwanen zullen uitgroeien. Daarbij worden de vrouwelijke protagonisten wel eens door een stekelvarken op bokkenpoten geprikt of door een slijmerig moerasmonster Domdrab belaagd. Zijn deze gedrochten niet verwant met de lelijke kikkerkoning die met zijn negatieve connotaties als koude en glibberigheid symbool voor de mannelijke seksualiteit stond? De zoektocht van de helden Jasper en prins Pelle eindigt alvast in een nieuwe menselijke binding, die veiligheid en geborgenheid in het vooruitzicht stelt. Maar zelfs de gekroonde hoofden, die als boegbeelden van het establishment zekerheid en vertrouwen zouden moeten uitstralen, wankelen en verbranden zich om tenslotte opnieuw uit de as te verrijzen en met vereende krachten het voortbestaan van het koninklijk goed 'leven' te garanderen. Gerda Dendooven verzorgde de eigenzinnige illustraties bij deze sprookjes. Een verrassend debuut.


Donald Van de Vel, De Vrijzinnige Lezer, maart 1999

In Twee Koningen ondervinden de rivaliserende heersers van respectievelijk de dag en de nacht tot hun schade en schande dat eendracht macht maakt. In Het stekelvarken op bokkenpoten wordt afgerekend met bijgelovige opvattingen. Jasper vertelt het verhaal van een door zijn dorpsgenoten bespotte arme jongen, die vaak met zijn hoofd in de wolken loopt. Toch zal deze dromer door veel inzet en wilskracht de armoede ontvluchten en zijn ware lotsbestemming vinden. De kleine zwerver laat ons kennismaken met een dwergpinguïn die lijdt aan een minderwaardigheidscomplex. Hij is jaloers op de statige koningspinguïns en gaat allerlei dwaze streken uithalen. Uitgerekend zijn denkbeeldige vijanden zullen hem een gevoel van eigenwaarde bijbrengen. De vorst die de tijd wilde bewandelen spreekt voor zich. Even vanzelfsprekend krijgt deze hoogmoedige vorst een lesje in nederigheid. Scheppingsverhaal is het meest fantastische vertelsel over het ontstaan van ons universum dat ik ooit gelezen heb. Hoe de aarde vorm kreeg tot en met het rare verschijnsel mens wordt met veel humor diets gemaakt. Verbena bena bixa is een lang uitgesponnen sprookje over een verongelijkt meisje dat het huis ontvlucht op een vliegend tapijt. Ze belandt in een vreemde wereld en in de klauwen van een moddermonster ... Prins Pelle is een klassiek themaverhaal, maar daarom niet minder origineel, over vier koningszonen die staan te popelen om de troon te bestijgen. Omdat het koningschap niet zomaar een werkaanbieding is als een ander, moeten de prinsen via enkele moeilijke opdrachten hun bekwaamheid voor deze kandidatuur bewijzen. Natuurlijk zal de stuntelige, maar sympathieke Pelle op het nippertje verkozen worden boven zijn drie arrogante broers. In totaal acht klasserijke, moderne sprookjes geschreven in een mooi Nederlands met vleugjes humor, romantiek, spanning en rijke verbeelding, die met elkaar wedijveren in originaliteit. De bijhorende illustraties van Gerda Dendooven zijn zo schitterend als de sprookjes.

Share by: